Vrijwilligster Leonie
Mensen maken Deurne
Met deze rubriek: Mensen maken Deurne, vragen we in 2021 aandacht voor de vrijwillige inzet in Deurne en gaan we op zoek naar het verhaal van deze waardevolle vrijwilligers!
In dit verhaal staat Leonie Kuijpers centraal.
Leonie is ruim 12 jaar geleden met echtgenoot en twee pubers in de St. Jozefparochie komen wonen. Rond 1980 heeft ze twee jaar als kleuterleidster gewerkt op de basisschool in Zeilberg. Daarna is ze in Boekel gaan werken, totdat ze door een oogaandoening slechtziende werd en ze alleen nog als ouder/vrijwilliger op school actief kon zijn.
Leonie vindt het belangrijk om zuinig te zijn met grondstoffen en waardevolle spullen te recyclen of een tweede leven te geven. En wat op de fiets kan, doe je op de fiets. Goed voor de gezondheid en het milieu.
Het is niet eenvoudig om als slechtziende door Deurne te fietsen. Ze bedenkt thuis de route. Immers een weg oversteken kan alleen bij verkeerslichten, rotondes en wegversmallingen. Als je het verkeer niet echt ziet aankomen, is het bijna onmogelijk om een drukke weg over te steken, zeker als de auto’s ook nog flink doorrijden. Op een tandem is het veel veiliger fietsen, maar helaas is er niet altijd een ‘voorop’ fietser beschikbaar.
ORO
Leonie is onder andere actief als vrijwilliger bij het logeerhuis (van ORO). Hier komen dagelijks kinderen/jongeren met een verstandelijke beperking. Groepjes kinderen komen na schooltijd en blijven logeren tot de volgende morgen de school weer begint. In het weekend en tijdens vakanties mogen ze langer blijven. Op woensdagmiddag is Leonie er als vrijwilliger. Een extra oor om te luisteren, extra aandacht te geven, maar vooral om samen te knutselen. Leonie: “Het geeft me voldoening om alles voor te bereiden, uit te voeren en dat het dan ook lukt! Het samen gezellig bezig zijn, daar gaat het vooral om.”
Voorleesexpress Deurne
Ook is Leonie actief als voorlezer bij de Voorleesexpress Deurne. Helaas kan ze zelf niet meer voorlezen, maar een verhaal vertellen lukt echt nog wel. “Kinderen van 2 tot 5 jaar kunnen ook nog niet echt lezen” aldus Leonie. Bij de Voorleesexpress gaat het erom dat je 20 weken lang (één uur per week) samen met (één van) de ouders en het kind bezig bent met taal. De gezinnen, die in aanmerking komen, hebben kinderen met een taalachterstand. Leonie vindt het erg leuk om de voorlees sessies voor te bereiden en uit te voeren. “Naar de bibliotheek gaan om een boek te zoeken en daarbij een passend spel bedenken.” Vooral dat laatste ligt haar wel. Fijn is dat de ouders ook meegaan in het proces. Het is immers de bedoeling dat ook zij gaan voorlezen en bezig zijn met de Nederlandse taal.
Oogcafé de Peel
Samen met drie andere vrijwilligers vormt Leonie het kernteam van oogcafé “de Peel”. Ze maken een jaarplanning en verzamelen de ideeën die vanuit de bezoekers komen. Elke eerste donderdagmiddag van de maand komt men bij elkaar in het Hofke van Marijke. Het is vooral een ontmoetingsmiddag voor blinden en slechtzienden. De bezoekers komen uit een gebied dat zich grofweg uitstrekt van Someren tot Boekel en van Helmond tot Meijel. Iedereen uit de regio de Peel is welkom. Het is een plek/moment om ervaringen te delen, met elkaar te praten, te lachen en te luisteren. Met bijvoorbeeld een spreker over blindentolken bij theatervoorstellingen, een spelletjesmiddag of een themamiddag over eenzaamheid worden de uurtjes gevuld.
Op 15 oktober, op De dag van de Witte Stok, gaan ze op de markt in Deurne aandacht vragen van medeburgers voor de veiligheid op straat. Vanuit (de expertisecentra voor blinde en slechtziende mensen) Visio en/of Bartiméus zullen begeleiders aanwezig zijn die mensen met een normaal zicht via een simulatie bril zullen laten ervaren wat een blinde of slechtziende ervaart op straat.
Leonie hoopt dat binnen niet al te lange tijd echte, in levenden lijve ontmoetingen weer mogelijk worden, want ze mist de sociale contacten heel erg.
“Het sociale gebeuren is voor mij het belangrijkste van het vrijwilligerswerk. Je doet het vooral om mensen te zien, je wordt er enthousiast van en haalt er voldoening uit”, aldus Leonie.
Leonie sluit af met haar motto: “Welke handicap je ook hebt, je kunt vaak nog heel veel. Er is altijd een manier om je nuttig te maken als vrijwilliger. Maar je moet daarvoor wel zelf aan de bel trekken.” Een wijze les.
Vrijwilligster Heidy
Heidy Mensen maken Deurne In "Mensen maken Deurne", verhalen van waardevolle vrijwilligers! Zoals Heidy Willems-Kuypers. Heidy is 47 jaar, woont in de wijk Koolhof in Deurne, samen met haar partner Anton Willems. Het paar heeft 5 kinderen (de oudste is 23 en de jongste 7 jaar) en 2 schoondochters. Drie jaar geleden heeft Heidy de diagnose PPMS (Primair Progressieve MS) gekregen waardoor ze niet meer in staat is om betaald werk te verrichten. PPMS is een ziekte waardoor Heidy steeds minder kan. Heidy: “Vorig jaar kon ik nog auto rijden en fietsen, dit gaat nu niet meer”. Bij langere afstanden is ze nu afhankelijk van een rolstoel of haar scootmobiel. De toekomst is onduidelijk, maar dat het achteruit gaat staat vast. Dit houdt Heidy niet tegen om voor haar eigen gezin en voor anderen zich in te zetten. Zo was ze 10 jaar gastouder, was ze actief bij de kindervoedselbank en binnen de handbalvereniging. Toen er een Syrisch gezin naast hen kwamen wonen en er werd kennis gemaakt samen met de wijkwerker, werd duidelijk dat Heidy meer wilde doen. Mede door haar ziekte is ze nu hard bezig om haar lang gekoesterde droom te verwezenlijken: het oprichten van de Stichting Samen Met Ons. Deze stichting heeft als doel om mensen te helpen. Dat kan zijn door ze een leuke dag te bezorgen, door een activiteit voor hen te organiseren, of door ze op een andere manier te ondersteunen. Dit is nog een stichting in oprichting, maar er is een bestuur en er zijn al 10 vrijwilligers, die meedenken en ondersteunen en uitvoeren. Heidy vertelt: “We hebben inmiddels al een aantal activiteiten uitgevoerd, al is dat in de corona crisis niet makkelijk geweest. Naast de activiteiten hebben we ook al een voortuin aangepakt voor een oudere dame en zijn we al ondersteunend bezig voor ouderen die hulp nodig hebben met bijvoorbeeld incidenteel vervoer.” Voor nu is ze vooral druk met de werkzaamheden die komen kijken bij het opzetten van een stichting: “het is veel werk en belangrijk dat het goed gebeurt. “ Heidy heeft een groot gezin, ze kan steeds minder door haar ziekte en is een gedreven vrijwilligster. Waar haalt ze haar energie vandaag? Heidy: “Wat ik vooral leuk vind aan vrijwilliger zijn is dat je mensen samen brengt, ondanks verschil in leeftijd of afkomst. Ik vind het daarom heel belangrijk om mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij en dat eenvoudige activiteiten en een beperkt inzet een ander gelukkig kunnen maken. Het maakt me blij om een ander een fijne en onbezorgde dag te kunnen bezorgen en vooral mooie herinneringen.” Tot slot vertelt Heidy: “wanneer iedereen elkaar een handje zou helpen en we iets minder gefocust waren op alleen maar ons zelf, dan zou de wereld er mooier uitzien. Vaak kan een klein gebaar, een praatje maken, een boodschap doen, al zoveel voor een ander betekenen.” Vaak kan een klein gebaar, een praatje maken, een boodschap doen, al zoveel voor een ander betekenen. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal