Leonie

Vrijwilligster Leonie Mensen maken Deurne Met deze rubriek: Mensen maken Deurne, vragen we in 2021 aandacht voor de vrijwillige inzet in Deurne en gaan we op zoek naar het verhaal van deze waardevolle vrijwilligers! In dit verhaal staat Leonie Kuijpers centraal. Leonie is ruim 12 jaar geleden met echtgenoot en twee pubers in de St. Jozefparochie komen wonen. Rond 1980 heeft ze twee jaar als kleuterleidster gewerkt op de basisschool in Zeilberg. Daarna is ze in Boekel gaan werken, totdat ze door een oogaandoening slechtziende werd en ze alleen nog als ouder/vrijwilliger op school actief kon zijn.  Leonie vindt het belangrijk om zuinig te zijn met grondstoffen en waardevolle spullen te recyclen of een tweede leven te geven. En wat op de fiets kan, doe je op de fiets. Goed voor de gezondheid en het milieu. Het is niet eenvoudig om als slechtziende door Deurne te fietsen. Ze bedenkt thuis de route. Immers een weg oversteken kan alleen bij verkeerslichten, rotondes en wegversmallingen. Als je het verkeer niet echt ziet aankomen, is het bijna onmogelijk om een drukke weg over te steken, zeker als de auto’s ook nog flink doorrijden. Op een tandem is het veel veiliger fietsen, maar helaas is er niet altijd een ‘voorop’ fietser beschikbaar. ORO Leonie is onder andere actief als vrijwilliger bij het logeerhuis (van ORO). Hier komen dagelijks kinderen/jongeren met een verstandelijke beperking. Groepjes kinderen komen na schooltijd en blijven logeren tot de volgende morgen de school weer begint. In het weekend en tijdens vakanties mogen ze langer blijven. Op woensdagmiddag is Leonie er als vrijwilliger. Een extra oor om te luisteren, extra aandacht te geven, maar vooral om samen te knutselen. Leonie: “Het geeft me voldoening om alles voor te bereiden, uit te voeren en dat het dan ook lukt! Het samen gezellig bezig zijn, daar gaat het vooral om.” Voorleesexpress Deurne Ook is Leonie actief als voorlezer bij de Voorleesexpress Deurne. Helaas kan ze zelf niet meer voorlezen, maar een verhaal vertellen lukt echt nog wel. “Kinderen van 2 tot 5 jaar kunnen ook nog niet echt lezen” aldus Leonie. Bij de Voorleesexpress gaat het erom dat je 20 weken lang (één uur per week) samen met (één van) de ouders en het kind bezig bent met taal. De gezinnen, die in aanmerking komen, hebben kinderen met een taalachterstand. Leonie vindt het erg leuk om de voorlees sessies voor te bereiden en uit te voeren. “Naar de bibliotheek gaan om een boek te zoeken en daarbij een passend spel bedenken.” Vooral dat laatste ligt haar wel. Fijn is dat de ouders ook meegaan in het proces. Het is immers de bedoeling dat ook zij gaan voorlezen en bezig zijn met de Nederlandse taal.  Oogcafé de Peel Samen met drie andere vrijwilligers vormt Leonie het kernteam van oogcafé “de Peel”. Ze maken een jaarplanning en verzamelen de ideeën die vanuit de bezoekers komen. Elke eerste donderdagmiddag van de maand komt men bij elkaar in het Hofke van Marijke. Het is vooral een ontmoetingsmiddag voor blinden en slechtzienden. De bezoekers komen uit een gebied dat zich grofweg uitstrekt van Someren tot Boekel en van Helmond tot Meijel. Iedereen uit de regio de Peel is welkom. Het is een plek/moment om ervaringen te delen, met elkaar te praten, te lachen en te luisteren. Met bijvoorbeeld een spreker over blindentolken bij theatervoorstellingen, een spelletjesmiddag of een themamiddag over eenzaamheid worden de uurtjes gevuld. Op 15 oktober, op De dag van de Witte Stok, gaan ze op de markt in Deurne aandacht vragen van medeburgers voor de veiligheid op straat. Vanuit (de expertisecentra voor blinde en slechtziende mensen) Visio en/of Bartiméus zullen begeleiders aanwezig zijn die mensen met een normaal zicht via een simulatie bril zullen laten ervaren wat een blinde of slechtziende ervaart op straat. Leonie hoopt dat binnen niet al te lange tijd echte, in levenden lijve ontmoetingen weer mogelijk worden, want ze mist de sociale contacten heel erg.   “Het sociale gebeuren is voor mij het belangrijkste van het vrijwilligerswerk. Je doet het vooral om mensen te zien, je wordt er enthousiast van en haalt er voldoening uit”, aldus Leonie. Leonie sluit af met haar motto: “Welke handicap je ook hebt, je kunt vaak nog heel veel. Er is altijd een manier om je nuttig te maken als vrijwilliger. Maar je moet daarvoor wel zelf aan de bel trekken.” Een wijze les. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward

Lees het verhaal

Geïnspireerd...?

Meld je aan

Meer inspiratie?

Bekijk alle verhalen